Θάλα-SoS-α χωρίς πλαστικά

Σκοπός του προγράμματος είναι οι μαθητές/τριες να αποκτήσουν θετική στάση απέναντι στη μείωση των πλαστικών απορριμμάτων, αναγνωρίζοντας τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις που έχουν ιδιαίτερα στη θαλάσσια ζωή, να αναστοχαστούν ως προς την προσωπική τους ευθύνη και να υιοθετήσουν συγκεκριμένες συμπεριφορές που συμβάλλουν θετικά στη μείωση των πλαστικών απορριμμάτων στην καθημερινή ζωή.
Ερευνητικά αναδεικνύεται ότι τα μικρά παιδιά αναγνωρίζουν τη ρύπανση της θάλασσας και τη μόλυνση του νερού, όπως και τη μόλυνση του εδάφους και αναγνωρίζουν τις επιπτώσεις στα ζώα και στον άνθρωπο. Ωστόσο, αν και αντιλαμβάνονται ότι συμβάλλουν στην παραγωγή απορριμμάτων, είναι αναγκαίο να καλλιεργηθεί η προσωπική τους υπευθυνότητα, ώστε να συμμετέχουν ενεργά σε πρακτικές μείωσης των απορριμμάτων (Δημητρίου & Χρηστίδου, 2004), καθώς τα περισσότερα θεωρούν ότι δεν μπορούν ή δεν ξέρουν πώς να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος της μείωσης των απορριμμάτων (Ηλιοπούλου, 2011). Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς των μαθητών/-τριών σε θέματα διαχείρισης απορριμμάτων παίζει το σχολείο. Όσο αυξάνεται η γνώση σε σχέση με τα ζητήματα αυτά, αυξάνεται και η πιθανότητα να υιοθετήσουν θετικές περιβαλλοντικές συμπεριφορές, ενώ η μη επεξεργασία τέτοιων θεμάτων στις μικρές ηλικίες ή η παροχή αποσπασματικής γνώσης ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τις ελλιπείς ή λανθασμένες αντιλήψεις των μικρών παιδιών για τα απορρίμματα και τη διαχείρισή τους (Λούκας, 2015).
Το πρόγραμμα στοχεύει να δράσει μετασχηματιστικά, εμπλέκοντας τους/τις μαθητές/τριες σε δραστηριότητες που προωθούν τις θετικές περιβαλλοντικές συμπεριφορές στην καθημερινή πρακτική, ενθαρρύνοντας, έτσι, και τους γονείς τους, αλλά και άλλους, να υιοθετήσουν αυτές τις συμπεριφορές.
Ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη των δραστηριοτήτων των Εργαστηρίων έγινε με βάση στρατηγικές διδασκαλίας που αντιστοιχούν στον κοινωνικό εποικοδομισμό και στις κοινωνικοπολιτισμικές θεωρίες μάθησης. Εφαρμόζεται η καθοδηγούμενη ανακάλυψη, ως βασική διδακτική στρατηγική, σύμφωνα με την οποία η γνώση οικοδομείται μέσα από τη εξαγωγή συμπερασμάτων, κανόνων και αρχών, ως αποτέλεσμα εμπειριών, για τη λύση ενός πραγματικού προβλήματος(ΙΤΥΕ- ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ, ΙΕΠ, 2019).
Επιπλέον, εφαρμόζεται η εργασία σε ομάδες, για τη σύνθεση ενός κοινού έργου, η οποία βασίζεται στις κοινωνικοπολιτισμικές θεωρίες μάθησης, σύμφωνα με τις οποίες η διαδικασία της μάθησης επιτυγχάνεται μέσα από την αλληλεπίδραση των μαθητών/-τριών με το κοινωνικό τους περιβάλλον, π.χ. ομηλίκους, ενήλικες, κοινωνικοπολιτισμικές συνθήκες (ΙΤΥΕ-ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ, ΙΕΠ, ό.π.). Στις παραπάνω διδακτικές προσεγγίσεις ο ρόλος του/της εκπαιδευτικού είναι καθοδηγητικός, υποστηρικτικός και συντονιστικός και η διδακτική διαδικασία έχει μαθητοκεντρικό χαρακτήρα (ΙΤΥΕ-ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ, ΙΕΠ, ό.π.).